3 weken geleden schreef ik dit. Ik zat er mentaal en fysiek diep door.
Het heeft me veel moed gekost om dat toe te geven, aan mezelf en aan de mensen rond mij. Het heeft nog veel meer moed gekost om hulp te vragen.
Ondertussen gaat Clara al 2 weken naar de crèche (en doet ze dat super goed) en blijf ik nog steeds thuis.
Na 7 maanden met veel liefde alles te geven voor Clara, ben ik mezelf uit het oog verloren en trekt mijn lichaam aan de alarmbel.
Ik moet opnieuw leren om voor mezelf te zorgen, zodat Clara een gezonde moeder heeft en zelf ook leert dat zelfzorg belangrijk is.
We hebben zo lang getwijfeld om dit online te zetten, ook al gingen we voor de ‘eerlijke’ blog. Maar ik kan ook niet liegen als iemand mij vraagt hoe het gaat nu ik weer ga werken.
Zoals de dokter het zo mooi verwoordde: ‘Als het vliegtuig neerstort, zorg je ook eerst dat je zelf zuurstof hebt en dan pas je kind, want als jij bewusteloos bent dan maakt je kind ook geen kans meer.’