Het leven zoals het is
Als zij groeit…
…dan bloed mijn hart een beetje. Ik ben een trotse mama. Een hele trotse mama. Clara krijgt van ons alle tijd die ze nodig heeft om te kunnen wat moet of wil kunnen. Laat andere Lees verder…
…dan bloed mijn hart een beetje. Ik ben een trotse mama. Een hele trotse mama. Clara krijgt van ons alle tijd die ze nodig heeft om te kunnen wat moet of wil kunnen. Laat andere Lees verder…
Als ik vroeger droomde over mijn gezinnetje dan zag ik mezelf bij een sterke man met 3 zonen. Ik dacht ‘geef mij maar jongens!’ Als eerste meisje na 3 jongens vond ik dat ik mijn Lees verder…
… wat een prachtige zin toch? Precies of je een moment kan proeven en de smaak wat langer kan vasthouden om het volledig in zijn recht te waarderen. Voor mij was dat vandaag om voor Lees verder…
De vermoeidheid is grotendeels geweken en heeft plaats gemaakt voor honger. Heel veel honger! Alleen ben jij nu al een koppigaardje! Ik mag van jou precies niets anders eten dan cornflakes. De ongesuikerde hé! Vanaf Lees verder…
Toen ik thuis zat omdat mijn arts en psycholoog vonden dat ik aan een vorm van post-partum depressie leed, kon ik hier niet over schrijven. Het was me te confronterend. Het zou betekenen dat ik Lees verder…
We vertelden voor het eerst echt iemand dat je op weg bent. Dat je al 10 weekjes in mijn buik verblijft. We konden ook niet veel anders, want we gingen samen kamperen met tante Lies Lees verder…
Ik voelde me niet zo lekker. Ik moest nog wat wennen aan mijn nieuwe rol als mama dus ik zat sowieso nog niet zo lekker in mijn vel en die laatste hardnekkige zwangerschapskilo’s kreeg ik Lees verder…
Over 3 weken start Clara met de crèche en mama gaat terug werken. Dit is de eerste brief die ik naar haar schrijf om het afscheid van de kraamtijd te verwerken.
Borstvoeding geven is niet evident en ik wou het zo ongelooflijk graag dat ik een maand lang kolfde en elke dag mijn melk naar Clara bracht. Maar voor ik dat kon doen, moest ik eerst melk aanmaken... ‘Eén schele druppel, die ik nog niet eens naar Clara kon brengen, want het was te klein om op te zuigen met een spuitje. #frustrerend!’